Monday, November 11, 2013

સ્વદેશની શોભા

૧૯મી સદીમાં થઇ ગયેલ એક જાણીતા લેખક દેવેન્દ્રકુમાર પંડિત(કે જેમના વિષે ઈન્ટરનેટ પર કોઈ માહિતી ઉપલબ્ધ નથી)ની લખેલ આ વાર્તા રજૂ કરું છું.(અમુક નજીવા સુધારા-વધારા કર્યા છે.)

બીજા વિશ્વ-યુદ્ધની જ્વાળા વિશ્વને ભરખી રહી હતી. ઇટલી-જાપાન અને જર્મનીના સયુંકત બળે આ વિશ્વ-યુધ્ધમાં વધારો કર્યો હતો. જાપાની વિમાનોએ રંગૂન પર બોમ્બમારો શરૂ કર્યો. ચોમેર નાસંનાસી અને ભાગંભાગી મચી પડી. જાન ને માલ બચાવવા રંગૂનમાં વસતા વિદેશીઓ ભાગવા માંડ્યા. સૌરાષ્ટ્રના ઘણાં વેપારીઓ રંગૂનમાં વસે. તેમણે આ બોમ્બમારો અને વિશ્વ-યુદ્ધની ચાલ પારખીને બર્મા છોડવા માંડ્યું. જેને જે વાહન જેટલું ધન ખર્ચતા મળ્યું તે લઇ રંગૂન છોડવા માંડ્યા. આ નાસભાગ કરનારાઓમાં સૌરાષ્ટ્રવાસી એક શેઠ પણ દસેક લાખ રૂપિયાની મૂડી લઇ એક એરોપ્લેનમાં સૌરાષ્ટ્ર ચાલ્યા આવ્યા.
Map of State of Gujarat,India
રંગૂનમાં એમને ઘર તથા દુકાન, અને સૌરાષ્ટ્રનો જ વતની કાંતિલાલ નામે મુનીમ. દુકાનમાં કંઇક માલ ખરો. શેઠ-શેઠાણી ગયા ત્યારે કાંતિલાલને વાત કરી ન હતી. એટલે નિયમ પ્રમાણે કાંતિલાલ જેવો ઘેર આવ્યો ત્યારે ઘરનાં કમાડ ઉઘાડાં દીઠાં. તેને વાવડ મળ્યાં કે શેઠ-શેઠાણી બધી માલમત્તા લઈને કલકત્તા વાટે સૌરાષ્ટ્ર જતાં રહ્યાં છે.

કાંતિલાલે ન જાણ્યું કે શેઠ જાણીજોઈને એને અહીં એકલો મૂકીને જતાં રહ્યાં છે. પણ એના દિલમાં તો વસી વફાદારીની વાત. 

તરત એ દુકાને આવ્યો. દુકાનમાં કંઇક માલ પણ પડ્યો હતો. ઉપરથી બોમ્બમારો અને જમીનમાર્ગે યુદ્ધની સંભાવના વધી રહી હતી. એટલે જેમ બને તેમ જલ્દી કાંતિલાલે નિર્ણય લેવાનો હતો. એણે શેઠનું મકાન તથા દુકાનનો માલ વેચી નાખવાનું નક્કી કર્યું ને મહામુસીબતે ગ્રાહક ગોતી, દુકાન ને માલ વેચી તેના એક લાખ કલદાર ઉપજાવી લીધા.

એ અરસામાં ટ્રેનવ્યવહાર બિલકુલ નહોતો. એટલે ઘણું જ દુઃખ વેઠી, જંગલોમાં પગે ચાલી વતન જવા નીકળ્યો. માર્ગમાં હિંસક અને ઝેરી જાનવરોનો ત્રાસ તો હતો જ. એ ઉપરાંત ઝેરી મનોવૃત્તિવાળા લુંટારાની દેહેશત પણ માથા પર તલવારની માફક તોળાયેલી હતી. આ બધાથી સાવચેત રહી બચતાં બચતાં કાંતિલાલ એ વિકટ વાટ કાપી કલકત્તા પહોંચ્યો. ત્યાંથી ટ્રેન મારફતે એ સૌરાષ્ટ્ર પોતાને ગામ પહોંચ્યો. ઘેર વૃદ્ધ માં-બાપ, પત્નીને બાળકો કાંતિલાલને ઘણે દિવસે આવેલ જોઈ પ્રસન્ન થયા.

ઘરની આર્થિક હાલત તંગ હતી, છતાં શેઠની એક લાખની મત્તામાંથી એક પાઈ લેવા પણ એનું દિલ ન લલચાયું. 
 માબાપને કહ્યું : મારી પાસે શેઠની આટલી મિલકત છે તે તેમને જલ્દી જઈને સોંપી આવું પછી મારા કાળજાંને શાંતિ થાય.

એટલે એક ક્ષણ પણ ઘેર ના રોકાતાં વળતી જ પળે શેઠને ગામ જવા નીકળ્યો. એક રાતની મુસાફરી કરી બીજે દિવસે તે શેઠને ત્યાં પહોંચ્યો.

શ્રીમંતો ને સત્તાધીશોને એમ ને એમ મળાતું નથી. એટલે કાંતિલાલે બહાર બેસી, દીવાનખાનામાં નોકર દ્વારા પોતાના આગમનની જાણ કરાવડાવી. શેઠે કાંતિલાલ ઘેર આવ્યો જાણી વિચાર્યું કે, ' નક્કી વખાનો માર્યો રંગૂનથી ભાગી મદદ માટે અહીં આવ્યો લાગે છે.'  એટલે સમાચાર મળ્યા છતાં શેઠ તેને તરત મળવા ના ગયા. અડધો કલાક રાહ જોવડાવી શેઠ તેની પાસે આવ્યા.

ક્ષેમકુશળતા કે બીજા સમાચાર પૂછવાનેબદલે કહ્યું,

 " કેમ આવ્યો, કાંતિ?"

"તમારું તમને આપવા"

શેઠના અપમાનજનક અને શુષ્ક આવકાર સામે પણ કાંતિલાલે શાંતિથી કહ્યું.

"મારું શું?"

કાંતિલાલે રૂપિયા એક લાખ થેલીમાંથી ઠાલવીને શેઠને આપતાં કહ્યું.

"તમે રંગૂન છોડીને ચાલ્યા આવ્યા, પણ તમારા ચાકર તરીકે મારી ફરજ  આપની માલમિલકતની રખેવાળીની હતી. એટલે મેં આપની દુકાનનો માલ તથા મકાન વેચી આ રકમ ઉપજાવી છે તે સ્વીકારી લો અને આ એક લાખ રૂપિયા ગણી લો."

શેઠ એક લાખ રૂપિયાની થપ્પી જોઈ આનંદમાં ગરકાવ થઇ ગયા ને જેવા ગણવા માંડ્યા એજ ક્ષણે કાંતિલાલ ઘર છોડી ચાલ્યો ગયો હતો.

આવા નિષ્ઠાવાન દેવપુરુષો જ આ દેશની શોભા અને સાચી સંપત્તિ છે.ઊંચાં  મકાનો અને મોટરો ને ધનથી  દેશની શોભામાં અભિવૃદ્ધિ થતી નથી. 

જય જય ગરવી ગુજરાત.
જય  હિન્દ
જય શ્રી રામ

Friday, November 1, 2013

Open Letter to Mr. Mukesh Ambani

Dear Mr. Mukesh Ambani,

Wish you are well. Ignoring letter writing skills acquired in school, I am going to start with recollection of personal incident instead of the intent or subject of this letter.

Almost 10 years ago or so, while strolling on the streets of Shrinathji and munching on 'Ratalu', my father proudly mentioned to me, while pointing at a construction site, "Son, this is the site of upcoming Dhiraj Dham. Its being build by the Ambani's who are also devout Vaishnavs like us." At that point I couldn't tell, whether he was more proud of the fact that we are generational Reliance investors or that you share religious beliefs with us. I was in college those days and had little knowledge or interest in shares/stock market. BUT I certainly felt a deep sense of pride that we both were 'practicing' Vaishnavs who frequented Shrinathji annually if not more.

Here is a recent story from the kingdom of Ravana.


A Buddhist monk has suffered serious injuries after setting himself on fire to protest against the slaughter of cattle.
Sri Lankan police said the monk set himself on fire today near the famed Temple of Buddha's Tooth Relic in the central town of Kandy.
You might wonder what does a monk setting himself on fire [to save cattle] has to do with me? Be patient, the answer has to [or so I hope] come from with in.

I can skip another meeting and write more stories, But with the sad reality of corporate structures that exist today, I do not want to undertake the risk of my letter being trashed by your subordinate before it makes it to your table.[Knocking on wood] I do understand your time is valuable. So much that you alone are capable of fighting India's sanitation problem single handedly with your ever increasing net worth.

If you have made it this far, chances are that I have your marginal attention since a multi-tasking billionaire tycoon would look imbecile paying utmost attention to a small letter by roadside investor.

Kindly spend just spend 12 minutes along with Mrs. Ambani

[who is very spirited and spiritual individual based public information]

to watch the video below.



Done watching? At this point you must do two things. First, acknowledge either by writing back to me or in your heart that you have understood what this letter is about. Second, you must thank Shrji bava that fortunately your father did not stick around to learn that you have decided to enter 'the flesh business'. Yes, he sure was a shrewd businessman and would be enthralled to see your business empire grow, but IMHO, certainly not with blood on your hands. You have become victim of West's flawed business philosophy that personal beliefs/religion and business do not go together/be kept separate etc etc. The counter argument to that is one must remain "dharmic" at all places at all times, just as one must breath at all places at all times.

Ever heard of BeVegCanada Campaign? Living in US, on one side, it is ironic to watch so many spirited ordinary Hindus and Christians alike working tirelessly to promote vegetarian diets and reduce meat consumption and in turn cruelty towards voiceless/helpless animals where as on the other side people like you, listed on Forbes world's most powerful individual's list, with immense power and "paisa" overrun the very faith they are born in to. You bring tears of pain in fellow Vaishnav's eyes. Please do not take this as curse/complaint/rant. This is just a hopeless attempt by an ordinary Vaishnav to guide another Vaishnav's conscience which lost direction on Mumbai's Dalal Street. I am no Sanjay of Mahabharat with supernatural ability to foresee future. So I cannot predict how, when or why but rest assured, if you are entering 'the flesh business' with millions of devout Vaishnavs/Jains/Hindus hard-earned money [and trust], it's all downhill for you, your family and RIL from this point onwards.

P.S. As a third generation small time Gujarati investor, I am selling all my RIL stocks and will request every Gujarati that I know of to do the same. I will also write to the Nathdwara temple board administration urging them to de-list "Dhiraj Dham" from their website and severe ties with you and your family.


હિન્દૂ શૂરવીર - બપ્પા રાવળ (સાતમી સદી)

સાતમી સદીમાં ભારતની ધરતી પર ભગવાન શિવના અંશ એવા કાલભોજ કે જે આગળ જતાં બપ્પા રાવળ તરીકે પ્રસિદ્ધ થયા તેઓ ગુહીલોત વંશના રાજા નાગાદિત્ય અને કમલ...